"บางความรักก็ทำให้เรากลายเป็นคนที่เราเคยไม่ชอบ"
เพื่อนที่เรียนมาด้วยกันคนนึงชื่ออีบี มีแฟนอยู่คนนึงคบกันมา 4 ปีแล้ว
แรกๆพวกนางก็คบกันดี แต่หลังๆอีบีก็เริ่มมีพฤติกรรมบางอย่างที่เปลี่ยนไปกับแฟนมากขึ้น นางกลายเป็นคนหงุดหงิดง่าย ขี้หึง ขี้โวยวาย กลายเป็นคนคิดเล็กคิดน้อย หลายครั้งก็ชอบเช็คโทรศัพท์แฟน และมักโทรจิกแทบทุกครั้งที่แฟนออกไปข้างนอก
ทุกคนก็เคยพูดคุยกับอีบีว่าเออมึง ใจเย็นๆหน่อย ชีวิตคู่บางทีก็ต้องการความยืดหยุ่นบ้าง เตือนกันสารพัด ด่าบ้างพูดดีบ้าง ซึ่งอีบีก็ฟังแหละแต่ก็ทำได้ไม่นาน สุดท้ายก็กลายเป็นเหมือนเดิมอีก
เราเป็นห่วงมัน แต่ก็แอบคิดว่าซักวันแฟนมันอาจจะไม่ไหวก็ได้
แล้วพวกมันก็เลิกกันจริงๆ
วันที่รู้ว่าพวกมันเลิกกันทุกคนก็คุยกันว่า จนได้ สุดท้ายเค้าก็ไป ในใจคิดว่าอีบีโดนเทแน่นอน เย็นนั้นเพื่อนทุกคนจึงนัดรวมกันเพื่อแดกเหล้าย้อมใจให้อีบี แต่แล้วอีบีก็พูดขึ้นมากลางวงว่า
“กูเป็นคนบอกเลิกเค้าเอง”
ทุกคนมองหน้ากัน
กอล์ฟ : เอาดีๆ
บี : (ยิ้ม)จริ๊ง...
ช่า : ตอนนี้รู้สึกเป็นไงบ้างวะ?
บี : ก็เสียใจนะ แต่มันก็โล่งใจมากๆด้วย
ช่า : โล่งใจเรื่อง?
บี : โล่งใจที่ไม่ต้องเป็นคนแบบนี้อีกแล้วไง....
เออจริงด้วย
เกือบจะลืมไปแล้วว่าอีบีเคยเป็นคนยังไง เท่าที่จำได้ อีบีเป็นคนที่มีเหตุผลเสมอ เป็นคนที่เข้าใจและคอยให้กำลังใจเพื่อนมาตลอด ความรักที่ผ่านมาของมันก็ไม่เคยเห็นอีบีเป็นแบบนี้ มันมักจะพูดเสมอว่าชีวิตคู่ทุกคู่ต้องการ Privacy และการไว้ใจกัน และที่สำคัญคือต้องเคารพซึ่งกันและกัน
อะไรทำให้มันเป็นแบบนี้ไปได้วะ?
บี : มึงรู้ป้ะ? กูก็ไม่เกทตัวเองนะ กูเคยเกลียดการเช็คโทรศัพท์ การหึงไม่ดูตาม้าตาเรือของเพื่อนกูมาก(เหล่มาที่ช่า)
ช่า : อะไรเล่า?!!!
บี : (หัวเราะ)......แต่แล้วกูก็ค่อยๆซึมนิสัยนั้นเข้ามา
ช่า : เพราะอะไรวะ?
บี : เพราะรูปแบบความรักของกูกับเค้าน่ะแหละ
กอล์ฟ : มึงจะบอกว่าเพราะรักทำให้มึงงี่เง่าว่างั้น?
บี : ไม่เชิง มึงกูรักพี่เค้ามากนะ ตอนแรกกูกับเค้าเราก็ไปกันได้แบบปกติมาก แต่วันหนึ่งมันก็มีเหตุการณ์ที่ทำให้กูก็เริ่มสงสัยในตัวเค้า
ช่า : สงสัยอะไร?
บี : (ถอนใจ) กูจับได้ว่าเค้ามีคนอื่น
ทุกคน : เอ้าาาา?!!
กอล์ฟ : ทำไมไม่เคยเล่าให้พวกกูฟัง?!!
บี : ไม่รู้ว่ะ กูคงไม่อยากให้เพื่อนรับรู้มุมไม่ดีของเค้ามั้ง .....คือถ้าเป็นกูแต่ก่อนก็คงเลิกไปแล้วแหละ พวกมึงก็คงเลิกถูกมั้ย?
ทุกคน : เลิกสิ
บี : แต่ด้วยความที่กูรักเค้ามาก และคิดว่ากูไปต่อได้กูก็ให้โอกาสเค้า หลังจากนั้นมันก็รวนไปหมด กูค่อยๆขี้สงสัยขึ้น ไม่ไว้ใจเค้ามากขึ้น มันเป็นแบบไม่รู้ตัวเลยนะ
กอล์ฟ : ก็ความไว้ใจมันน้อยลงแล้วอะ
บี : อือ แล้วเราก็ห่างกันมากขึ้นด้วย บางทีไม่ได้คุยกันหลายวัน เป็นแบบนี้เกือบปี แต่กูก็พยายามเรื่อยๆ
กอล์ฟ : แล้วทำไมไม่เลิกวะ?
บี : เพราะกูคิดว่ากูทำได้ไงมึง กูสู้ต่อเพราะกูคิดว่ากูรัก แต่ตัวกูก็เปลี่ยนไปเรื่อยๆ ทุกครั้งที่พวกมึงเตือนกู กูรู้นะ แต่กูก็ควบคุมมันไม่ได้
ทุกคนถอนหายใจ
บี : และสุดท้าย เมื่ออาทิตย์ที่แล้วกูก็นั่งคุยกับตัวเอง ว่าทำไมกูถึงไม่มีความสุขแบบนี้ทุกวันเลยวะ
กอล์ฟ : เพราะเค้ามีคนอื่นเหรอ?
บี : ไม่ใช่เพราะเค้าว่ะ เพราะกูผ่านการโทษเค้ามาแล้ว อันนั้นแม่งก็ผิด แต่กูเลือกอยู่ต่อตรงนี้เอง และเหตุผลส่วนใหญ่ที่กูไม่มีความสุขตอนนี้
เพราะความรักครั้งนี้มันทำให้กูกลายเป็นคนที่กูเคยไม่ชอบ
กูไม่มีความสุขกับตัวเองที่เป็นแบบนี้
อีบีสรุปเรื่องนี้ว่า ไม่มีความรักครั้งไหนที่ไม่เปลี่ยนเรา ความรักจะเปลี่ยนเราไปไม่มากก็น้อยทั้งที่เรารู้ตัวและไม่รู้ตัว
บางความรักทำให้เรามีความสุขกับตัวเองมากขึ้น ขยันขึ้น มีความรับผิดชอบมากขึ้น เห็นใจคนอื่นมากขึ้น แต่กับบางความรักก็เปลี่ยนเราให้กลายกลายเป็นคนในแบบที่เราเองก็ยังเคยงงว่าทำไมเค้าถึงเป็นคนแบบนั้น
บี : กูว่าความรักที่มันถูกที่ถูกคนมันจะทำให้เรามีความสุขกับตัวเองนะ มันคือจุดเริ่มว่าจะรอดหรือไม่รอดเลย
ถ้าเราเองยังไม่ชอบตัวเองในความรักครั้งนี้
เราจะสู้เรื่องอื่นไหวได้ไงวะ
รัก
ช่า บันทึกของตุ๊ด
Search